Page 151 - bildinmi.com İbadetim

ÜNİTE 7 7 7 DU A VE T Ö VBE

7 Tövbenin İnsanın Hayatındaki Yeri

İs lâm inan cı na gö re pey gam ber ler den baş ka her kes gü nah iş le ye bi lir. İn san ha ta ede bi-
lir ve bir ta kım yan lış lar ya pa bi lir. Önem li olan ha ta yı farkettikten son ra onu sür dür me-
mek tir. Bir ha dis te “Bü tün in san lar ha ta ya par, ha ta ya pan la rın en ha yır lı sı ise ha ta ların-
dan dö nen dir (Tir mi zî, Kı yâ met 50, (2501); İb nu Mâ ce, Zühd 30, (4251).)” buy rul muş tur.

Töv be, Yü ce Al lah’ın, gü nah iş le yen in san la ra, iş le dik le ri gü nah lar dan kur tul ma la rı için
ta nı dı ğı bir çı kış yo lu dur. Bu ba kım dan in san ne ka dar çok gü nah iş ler se iş le sin ümit-
siz li ğe düş me me li, Al lah Te âlâ’nın ona ta nı dı ğı bu çı kış yo lu nu kul la na rak ha ta la rın dan
dö nüş yap ma lı ve Yü ce Al lah’a yö nel me li dir. Ta bi bu ra da söz ko nu su edi len, yap tı ğı işin
so nu cu nun ken di si ni ne re ye gö tü re ce ği ni dü şün me den, nef si nin ar zu ve is tek le ri ne
ka pı la rak Al lah’ın ya sak la dı ğı şey le ri iş le yen kim se nin du ru mu dur. Yok sa Al lah na sıl ol sa
ba ğış lar ve af fe der, an la yı şıy la gü nah iş le me ye kal kan la rın du ru mu de ğil dir. Böy le le ri nin
tu tu mu Yü ce Al lah’ın af fı nı is tis mar an la mı na ge len la uba li bir dav ra nış ola ca ğı için son
de re ce teh li ke li dir.
İnsanı çıkmaza sürükleyen en büyük tehlikelerden biri, ümitsizliktir. Günahlara dalmış
olan, hatalarını fark eden, fakat kendisi için bir kurtuluş yolu olmadığına inanan kişinin,

150 durumunu düzelterek tekrar iyi bir insan haline gelmesi, ümidini kaybetmemesine ve
kendisi için bir çıkış yolu olduğuna inanmasına bağlıdır. Kur’an-ı Kerim’de ifade edildiği
üzere Allah’ın rahmetinden ancak inanmayanlar ümit keserler.

Al lah Te âlâ’nın rah me ti son suz dur. İş le di ği gü nah lar dan piş man lık du yup
töv be eden ve Al lah’tan af ve ba ğış di le yen kul la rı nın töv be le ri ni ka bul
eder ve on la rı ba ğış lar. Kur’an-ı Ke rim’de: “Al lah kul la rı nın töv be si ni ka bul
eder, kö tü lük le ri ba ğış lar ve yap tık la rı nı zı bi lir’’ (Şu ra, 42/25).

“Kuş ku suz Ben, töv be eden, ina nan ve ya rar lı iş ya pan, son ra doğ ru yol da
gi den kim se yi ba ğış la rım” (Tâ ha, 20/82).

İman sa hi bi Mü min, iş le di ği gü nah ve ya yap tı ğı ha ta dan, piş man lık du ya rak he men
Yü ce Rab bi ne sı ğı nır ve O’ndan af di le ye rek töv be eder. Bi le bi le gü nah ve ha ta da, ıs rar
et mez (Al-i İm ran, 3/135). Töv be le ri ka bul ede cek ola nın yal nız ca Al lah ol du ğu nu bi lir
ve O’na yö ne lir. O bi lir ki, Al lah, ken di si ne sa mi mi yet le yö ne len le ri as la boş çe vir mez.
Kur’an-ı Ke rim’de şöy le buy rul mak ta dır:

“Yi ne on lar, çir kin bir iş yap tık la rı ya hut ne fis le ri ne zul met tik le ri za man
Al lah’ı ha tır la yıp he men gü nah la rı nın ba ğış lan ma sı nı is te yen ler -ki Al lah’tan
baş ka gü nah la rı kim ba ğış lar- ve bi le bi le, iş le dik le ri (gü nah) üze rin de ıs rar
et me yen ler dir” (Âl-i İm ran, 3/135).

ibadetim.pdf 151 28.09.2010 10:51:23